Vandaag halen we het Zuiderse Griekenland in huis. Met de chauffage goed hoog, heb je nu echt een excuus om met ouzo je dorst te lessen. In een bijna-echte sfeer beginnen we aan het echte werk, het aperitiefhapje. Dat bestaat uit 1 blik kikkererwten, 1 blik tonijn, 2 teentjes look, 3 eetlepels peterselie, 1 eetlepel dille, 1 stengel bleekselder, 4 lente-uitjes, 100 milliliter olijfolie, peper en zout, 1 schil van een citroen, het sap van 1 citroen en dat gewoon allemaal door elkaar mengen. Daarna maak je wat toast waar je het frisse geheel op schikt.
En wat biedt het hoofdgerecht? Grieken houden van kleine hapjes die je zo veel mogelijk in smakelijke collages combineert. Mash-up diner dus. Met ruime mogelijkheden voor persoonlijke inbreng. De gerechtjes titelen Brian, Tiropittes, keftedakia me saltsa, fetes psari chemistes avgolemono...
Brian is niet enkel een jongensnaam, ook Grieks eten kan Brian zijn. Wat is Brian dan? Allereerst de kruiden, want die zetten in dit geval de toon: wat dille, een beetje peterselie, een snuifje oregano, en het obligate peper en zout. De groenten bestaan uit paprika, tomaten, aardappelen, ajuinen, olie en water.
Tiropittes zijn even driehoekig als ze klinken. Een beetje filodeeg, diepgevroren uit de Delhaize, Cottage cheese, Feta, peterselie, verse munt, boter en ei om het geheel bij elkaar te lijmen en niet te vergeten... peper en zout.
Keftedakia me saltsa, een swingende naam voor rollende balletjes. Que? 300 gram mager rundsgehakt, 50 gram chapelure, 1 ei lichtgeklopt, 1 theelepel mosterd, 1 eetlepel fijngehakte peterselie, gedroogde oregano, 1 gesnipperd ui, een snuifje (je raadt het nooit) zout en vers gemalen zwarte peper, 1 theelepel verse munt, een snuifje kaneel, 2 teentjes knoflook en olijfolie. Je rolt de balletjes tot slanke 2, 5 centimeter dikke deelnemers in een sauzig festijn in wording. Eerst moet je ze wat opwarmen. Stretchen doen balletjes in de oven in een lichte temperatuur. Vervolgens dompel je ze onder in 400 gram gepureerde tomaten (die je in 50 milliliter water tot een gladde saus maakt), een warm decor om vervolgens 30 minuten in de nog warmere oven te verworden tot een stimulerend resultaat.
Fetes psari chemistes avgolemono, spreek dat eens uit! Het maken is nog moeilijker, geloof me. Volg maar: Het moeten gevulde visfillets worden in plakjes gesneden. Eerst bak je 1 ui, groene paprika, 2 teentjes knoflook in 25 gram boter. Vervolgens voeg je 50 gram chapelure en 150 gram garnalen toe die je 1 minuutje laat sudderen. Vervolgens laat je dat afkoelen en daar rol je weer van die vrolijke bolletjes van. Verdeel die bolletjes in een stevige pladijs die je in elegante plakjes snijdt. Al dat elegante voedsel houd je in bedwang door ze vast te prikken met een stokje. Want als je ze zometeen ongecontroleerd loslaat in die heerlijke "afgolenomo" saus (3 eieren in een kom opkloppen, intussen 6 lepels citroensap inroeren, 300 ml warme visbouillon, mengsel doorroeren, saus verwamen en roeren tot een dik mengsel), beginnen ze lustig rond te zwemmen. Een pret voor het oog, maar het gericht naar je mond brengen is een ander paar mouwen.
De Grieken zijn er wonderwel in geslaagd om globaal geconsumeerde gerechten, zoals tomaten, paprika, gehakt of peper en zout, met een charmante couleur local te bereiden. Grieks eten is een mash-up van redelijk gekende ingrediënten, gecombineerd in mini-gerechtjes met allerlei vreemde namen. Happy cooking met een persoonlijke toets dus. Kortom, lokale creativiteit in een globale context. Daar kan Mac Donalds een puntje aan zuigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten