Koken met Jezus is niet zo vredig als het lijkt. Koken met Jezus doet pijn. Het begon al met de niet helemaal geslaagde poging om de ingrediënten tijdig naar de geschikte locatie te vervoeren. Zalf op de wonde is echter dat laat eten altijd een mooie traditie is geweest in onze meer zuiderlijk gelegen landen. Wat echt pijn doet, is wel de Margharita. Pijnlijk werd het pas wanneer we merkten dat onze fijn geplande Margarita ..
(een combinatie van 3 dl limoenrasp, 4 eetlepels limoensap, 1 mespunt zout, 1/4 de goede tequila, 3/4de decilter cointreau, 8 ijsblokjes en 1 eiwit. Basismengesel: mengen van gekoelde limoendrank ... geraspte limoenschilletjes lang laten weken (een uur!)... in in kom, limoensap, zout tequila en cointreau en een half uur laten staan. Afwerking: mengsel gieten in een kom, eiwit toevoegen en machine (??) 30-45 seconden draaien tot isblokjes versplinterd zijn en eiwit schuimig)
...niet meteen het favoriete element was voor onze kok in kwestie. Rick Bayless, een kok die me voordien onbekend was, "moet bekennen dat het (...) pijn doet als (hij) niet Mexicaanse restaurantbezoekers hoor(t) verkondigen dat ze margarita's het lekkerste onderdeel van de maaltijd vinden, gewend als ze zijn om er - voor de maaltijd - twee of drie te drinken". Deze opmerking in acht genomen, besloten we veel te laat aan de Margharata's te beginnen zodat ze verwerden van aperitief tot digustief. De tequila kan alleszins onze smaakpapillen niet verwarren.
Mexicaans koken gaat gepaard met "gehak" van groenten. Het geheel is bijzonder snel klaar. Maar het voorspel gaat gepaard met veel rythme en chaos.
Een beetje avocado, paprika, "geschrokken" tomaat, koriander.... Een veelkleurig palet van groenten die je in het kookproces wel even doen "schrikken", maar zich na verloop van tijd wel mooi ordenen in schoteltjes en kommetjes en helaas even snel verworden tot een chaos in je bord.
Voor alle groenterijke recepten verwijs ik je trouwens graag door naar de recepten gepost door Bernard in de vorige berichten.
Mole Pablona. Mole is kort gezegd saus met chocolade. Dat ligt niet meteen voor hand, gezien je chocolade toch associeert met nagerechten, nachtelijke vreetbuien, jeugdpuistjes en romantische momenten. In de Mexicaanse keuken is chocolade, of beter gezegd cacao, een integraal deeel van de dagelijkse keuken. De emotionele hoogtepunten die je verbindt aan een "voor" en "na" komen met andere woorden allemaal mooi samen in het meest "gewone" moment van de dag, de hoofdmaaltijd. Is de dag in Mexico elke dag bijzonder? Eerder is de dag met cacao in Mexico alledaags en bij ons thuis in België bijzonder. Toch stelt het ons in staat om in het kookproces het alledaagse verbeeldingsrijker te maken. Concreet? pdf komt online.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten